La vaksa tabulo (lat.: tabula cerata) estas skribotabuleto plej ofte el ligno, kiu estas kovrita unu- aŭ duflanke el vakso.
Ĝi estis uzata de la antikvo ĝis en la mezepoko, en kelkaj regionoj eĉ ĝis komenco de la 20-a jarcento. La skribado okazis per grifelo en la vaksan surfacon. Oni glatigis la paĝon per vaksa glatigilo. Oni povis kunligi plurajn vaksajn tabulojn per simplaj ledaj rimenoj (malofte metalaj ŝarniroj) al vakstabula libro (kodekso). Oni nomas la dupartan vakstabulan libron diptiĥono, la tripartan triptiĥono, kvarpartan politiĥono. Tiuj nomumoj estas uzataj por kodeksoj el nevaksaj tabuloj.